Klasyczne dzieło chrześcijańskiego ducha walki o zbawienie pod wodzą Chrystusa, którego wybieramy na naszego „Najwyższego Hetmana” pozostawił nam Wawrzyniec (Lorenzo) Scupoli.

Urodził się około roku 1530 w Otranto, na południu Italii. Od Chrztu św. nosił imię Franciszka. Jako człowiek dojrzały w wieku lat około 40 wstąpił do Zakonu Kleryków Regularnych — Teatynów i przyjął imię Wawrzyńca. Stosunkowo szybko został dopuszczony do święceń kapłańskich — otrzymał je w roku 1577 — co dowodzi, że musiał już wcześniej zdobyć znaczne wykształcenie ogólne i teologiczne, Teatyni bowiem byli w tej dziedzinie bardzo wymagający.

Pracował kolejno w kilku domach teatyńskich, przede wszystkim w północnej Italii. Kilka lat po święceniach przeszedł wielką próbę. W roku 1585 został bowiem oskarżony przez władze zakonne o poważne przestępstwo przeciw regułom, skazany na rok więzienia zakonnego i pozbawiony prawa wykonywania władzy święceń kapłańskich. Ta ostatnia kara trwała 25 lat. Został z niej zwolniony i rehabilitowany dopiero w roku 1610 — na kilka miesięcy przed śmiercią. Nie wiadomo bliżej, na czym miałaby polegać jego wina, wiadomo natomiast, że pokutę przyją bez szemrania, z pokorą i wielkim męstwem.

Już podczas trwania tej trudnej próby napisał i opublikował pierwszą wersję swojej Walki duchowej. Pierwsze wydanie ukazało się w Wenecji w roku 1589, drugie poszerzone jeszcze w tym samym roku. Odtąd Walka duchowa wydawana była niemal nieprzerwanie.

Obok O naśladowaniu Chrystusa i Ćwiczeń duchowych, jedno z najważniejszych dzieł ascetyczno-mistycznych, jakie wydało chrześcijaństwo. Dzieło tego XVI-wiecznego teatyńskiego mnicha jest w Polsce niemal zupełnie nieznane, choć z pewnością znalazłoby się na liście bestsellerów wszechczasów. Jeszcze za życia autora ukazało się ponad 60 wydań, a do naszych czasów blisko 600. Niemal od razu przetłumaczono ją na najważniejsze języki świata. Wszędzie zdobywała serca czytelników jako „praktyczny przewodnik życia duchowego”. Św. Franciszek Salezy mawiał, że nosi ją zawsze w kieszeni, codziennie czyta po kilka stron, a raz w miesiącu – całość.

Obok wiary i gorącego ducha Autora zadziwia czytelnika jego spokojna trzeźwość, wielkie doświadczenie i znajomość rzeczy, z jaką mówi o życiu duchowym i o toczącej się w nim walce. Czujemy, że Scupoli mówi o naszych sprawach – o tym, co zdarza się każdemu, kto zdecydowanie i z powagą podejmuje ten rodzaj życia w pełni oddanego Bogu, a w jego ramach walkę ze wszystkim, co w nas sprzeciwia się dobroci Boga i Jego chwale. Poprzednie wydanie Walki duchowej w j. polskim ukazało się 150 lat temu.

Obecnie przypominamy dzieło Scupoliego w nowym współczesnym przekładzie.

Ze Wstępu (fragmenty)